Bông-bûn Tāi-chōng Keng

Wikipedia (chū-iû ê pek-kho-choân-su) beh kā lí kóng...

Bôngkóo bûn tāi-tsōng king (Bôngkóo-gú: Монголын Трипитака; Bôngkóo bûn tāi-tsōng king) sī tāi-tsōng king ê Bôngkóo bûn huan-i̍k khik-pún. Téh li̍k-sú siōng lóng-tsóng ū 4-pái Bôngkóo bûn huan-i̍k khik-pún.

Li̍k-sú iân-kik[siu-kái | kái goân-sí-bé]

Bôngkóo bûn tāi-tsōng king iah-sī Tsōng-bûn tāi-tsōng king (Tibetan Tripitaka) ê Bôngkóo bûn huan-i̍k khik-pún, koh kiò-tsò Jû-lâi tāi-tsōng king (如來大藏經) hi̍k-tsiá Huan-tsōng king (番藏經). Bông-bûn tāi-tsōng king sī Guân Bîng Tshing sam-tiâu Bông-kóo tē-khu ê hu̍t-king huē-tsi̍p[1]. Teh Guân-tiâu Tāi-tik (大德) nî-kan; Bîng-tiâu Bān-li̍k (萬曆) nî-kan, Tsông-tsing (崇禎) tshoo-nî; Tshing-tiâu Khong-hi (康熙) nî-kan, Khiân-liông (乾隆) nî-kan huán-ho̍k tiông-khik.

Tsù-kái[siu-kái | kái goân-sí-bé]

Tsham-ua̍t[siu-kái | kái goân-sí-bé]

  • Ko-lê tāi-tsōng king

Guā-pōo liân-kiat[siu-kái | kái goân-sí-bé]